بايد حرف بزنيم 

گفت و گو کنيم 

زندگي را دوست بداريم 

و بي‌ترس و انتظار

اندکي عاشقي کنيم

مـرا بـبـوس !
تـا یاسهای سپید...
شـعـر تـازه ای بـخـواننـد ...

ضبط میکنــم تمــام حــرف هــایــت را

نـه بــرای روزهای بی تـو بـودن

صدایت آنقدر آرامــم میکـند

کـه یـادم میـرود بایـد نفس بکشــم...

...دلم برای تو که نه!
...برای روزهای با هم بودنمان تنگ شده
...برای تو که نه!
...برای “مواظب خودت باش” شنیدن تنگ شده
...برای تو که نه!
...ولی برای دلی که نگرانم میشد تنگ شده
...راستش! برای اینها که نه
...دروغ چرااا...برای خودت
دلم خیلی تنگ شده...

دخترک گامهایش را آرام آرام بسویم بر میداشت...

کجایی ؟
"یک کلمه نیست،خیلی معنی داره
گاهی...
کجایی یعنی چرا سراغم نمییای
؟چی کار میکنی؟
چرا نیستی؟دلم تنـــــــــــگ شده...

اشکهایم بی دلیل می بارند‎...
نه دلتنگم...نه بیزارم...
نه عاشق...
تنها دارم ورق میزنم...خاطراتت را...

نفسهایت آرامم میکرد

گم کرده ام تو را

 

توی هیجان انگیز ترین لحظه ها ی با تو بودن 

گاه بی دلیل دستانت را رها میکنم

نمیدانم ...

تو  گفتی  پیش من بمان
چرا چنین نهان... مرا به حال خود رها کردی

منو با خودت ببر قـــــــــــــــــــاصـــدکــم

من دلتنگ رفتنت هستم...و تو آرام خوابی

لعنتی بس است دیگر

کدامین یار ما را می برد تا انتهای باغ بارانی

مـــی خـــواســـتـــم...
«عـــاشــقـــت بـــاشـــم»
بــبــخـــش
طـاقــت نـداشـتـی...
بــبــخــش
نـــمـــانــــدی !!!

کـاش از اول میـدونـستـم 

تــــــو 

رفـیـق نـیمـه راهـی

اما 

تو رو به زور بردن عزیزم

تو رفیق راهم بودی

که خدا راهمان را جدا کرد

عشقم...نفسم...جانم...

نفسهایت چه زیبا میرقصانند نسیم بهار را

و من بغض میکنم در نگاه ماه

رو میکنم سوی خدا...خدااااماهت که هست

پس ماهم را چه کردی

سلام  به همه عزیزانی که به این وبلاگ سر میرنند

جدا از دو وبلاگ قبلی من بنامهای دلنوشته های روزبه جاوید

این وبلاگ را برای عشقم...نفسم...همه هستی ام ...همسر نازنینم فاطیما ساختم

بعد از 5ماه عاشقی به اسرار فاطمه با هم ازدواج کردیم

5سال با هم زندگی کردیم...زندگی عاشقانه

تا اینکه در تاریخ 1392/11/24عشقم فاطمه از این دنیا رفت

حالا من مانده ام با خاطراتش

این هم سنگ قبر عزیزم است

هر عزیزی دوست داشت یه فاتحه برای شادی روحش بفرسته ممنون میشم

از این به بعد تمام دلتنگیهام را براتون مینویسم

قربان همه شما روزبه جاوید