با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
به صفحه تقویم مینگرم... به روزی که تو درآن زاده شدی...به روزی که من عاشق آن شدم... به روزی که مرا طلسم خودش کرد...تا دیگر به روزی دیگر فکر نکنم... آن روز هر چه بود...روزی شبیه خنده های توبود... روزی شبیه پریشانی گیسوانت...روزی همانند نقش چشمانت... روزی درست مثل آرزوهای من...دوستت دارم مثل هرروزدیگر...
تورا گم کرده ام...در میان امواجی که همیشه... نامت را برزبان می اورند... انگار از تو فقط...یادگاری مانده برایم...و آسمانی که ماهش... تو را از من می کند...
تقدیر من این بود...نمیدانم...که ردپایت را درساحل ببینم... که دوباره صدایت را... در لابلای موجها بشنوم... حال به دریا زده ام...قلبی را...که بی نشان به دنبال تو میگردد...
زمان به سرعت مبگذرد...و اشکها بیهوده گونه ها را سیراب میکند... گویی زمان ...از گذشته های دور... تا سال‌های يی شمار... پشت سر من براه افتاده است... و من تنها ...در کنار امواج دریا ...ناله های باد را میشنوم...که در گذر زندگی من... ردپای مرا به آب میدهد...تا تو پیدایم نکنی...و تنها با خیال خود...برای خودم شعر بگویم... دریا جوابم را بده...
چرا هر بار که می بینمت...دوباره به تو دل می بازم... و چرا هر دفعه که چشمانت را می بینم...چشمانم در به در می شوند... شقایق من... چرا هر چه می نویسم...باید از کنار تو بگذرم... تا در میان خاطره ها آواره نشوم... گل زیبای من ...غنچه شعرهایم...نفس زندگی من... دوباره در میان نگاهم ظاهر شو...این بار میخواهم...دنیایی رنگارنگ با چشمانت بسازم...
وقتی من از تو شروع می شوم...شادی داشتن تو... شوق در آغوش کشیدنت... دیوانه ام می کند... اما گویی من...درست نمی شناسم تو را... و درست نوازشت نمی کنم... وقتی آواز میخوانم...تمامی قافیه ها را بر هم میخوانم... نفس در نفس...دم به دم...از تو شروع می شود زندگی... آری...من از تو شروع می شوم...گل قشنگم...
تو همين که قدم می زنی... در خیالم... همین که صدایم را می شنوی...در آیینه خیالم ظاهر می شوی...و بر نگاهم تبسم می کنی... تو همین که...همیشه پا به پای اشکهایم می آیی... دیگر چه می خواهم از تو...همین برایم کافیست...
وقتی دروغ هایت را باور داشتم...وقتی در نگاه خسته من قدم می زدی... به تو گفته بودم ...همين یک نگاه ...به من نفس می دهد... امید به زندگی دوباره می دهد... پس تو ...قدم بزن در زندگی من...اما آرام و بی صدا... میخواهم صدای نفسهایت را بشنوم...
چشمهایت... معنای تمامی جمله های من است... وقتی اینگونه نگاهم می کنی... فراموشی می گیرم...و از یاد می برم نفس کشیدن را...راستی... این بار می خواهی؟...مرا درمیان حباب های چشمانت...رها کنی... تا آرام برگونه های زیبایت ...بلغزم و برغنچه لبانت بنشینم...
وقتی تو صدایم می کنی... بی آنکه برگردم...چشمانم خیس می شود...و باد موهایم را می رقصاند... آنگاه از دهانم بی آنکه حرفی بزنم...آنقدر جانم در هوا منتشر می شود... که گویی جانم به پرواز درآمده ...و بسویت بال بال می زند... و تودر ابتدا و انتهای حرفهایت...مستانه مرا می بوسی...شقایق...
شقایق من... امروز می خواهم...تو را در میان ذهنم به تصویر بکشم... چشمانی ...گونه ای...لبانی...موهای پریشانی... و لبخندی بر لبانت...و تو مرا چشم در چشم...نفس در نفس... مبهوت عاشقانه ات کنی...آنگاه قلم از دستم بلغزد... و از چشمانت اشک جاری شود...و در نگاهت بغض بنشیند... حال من با این تصویر خیالی تو چه کنم؟
وقتی تو به چشمهای من می نگری... نفسم بند می شود...در نگاه عاشقانه ات... وقتی در چشمانم تبسم می کنی...بغض گلویم را چنگ می زند... شقایق من...اینگونه نگاهم نکن...از شوق می میرم...
چرا به یکباره از من میگریزی... می روی در تاريکی کوچه ها گم می شوی... ای بانوی شعرهایم...و ای نفس های بیقرارم... اگر هرشب...اینگونه رهایم کنی...اگر هر دم...نگاهت را از من برگردانی... من با این دل شکسته...و با این چشمان پریشان... دیگر برای که شعر بگویم...و برای که غزل هایم را شبانه بخوانم... این بار که آمدی...کمی تامل کن...نگران نباش...فقط نگاهت می کنم...
کاش دو بار زاده می‌شدی... تا ببینی...چگونه هنوز اتاق و خاطراتت ...دست نخورده مانده است... من مانده ام...و عکسهای قاب گرفته ات...که شبانه برای هم خاطره تعریف می کنیم... اگر این بار زاده شدی...راه خانه را می دانی... هنوز منتظرت هستم...بیا...بیا شقایق من...
گاهی خواب را بهانه می کنم... که باشی...در بسترم...در کنارم...و در آغوشم... که تو رانفس بکشم...جانی تازه کنم...غرق در تو شوم... بدرخشی چو ماه...در لای ملحفه ای که مرا در بر گرفته... اما چرا پیدایت نمی کنم...هنوز هم شیطنت می کنی...شقایق من...
ببین...پيش از آنکه به خواب بروم... همين جا درکنارم بنشین... گفته بودی...اگر بخواب روی...لبانت را بر گونه هایم میگذاری... و دلتنگیهایم را...از لا به لای بوسه هایت میدزدی... راستی اگر بیدار شدم...و نبودی چه کنم... و یا اینکه در انتظار بوسه ات...جان داده بودم چه می کنی...
عشق من...دیشب با کوله باری از خاطره...مرا غرق خودت کرده بودی... مي دانم اگر بيدار شوم...و بگویم چقدر لبانت طعم سیب می داد...باورت نمی شود... من هم باورم نمی شود...وقتی لبانت مثل انار خندان...قرمز و رنگین است... وقتی طعم بوسه هایت...بوی زندگی میدهد... اصلا تو خودت زندگی هستی...نفسی...تو عشق منی...
بانوی شعرهایم...ای شقایق شبهای بیقراریم... اگر باز هم هرشب...تو را نفس بکشم... اگر هر روز ...در میان گیسوانت پریشان شوم... خدا می داند...من عاشق نگاه مست توبودم... خدا می داند ...من شیدای تبسم لبانت بودم... اما من چه میدانستم...که خدا هم عاشق توبود... میدونم الان تو در کنار من نشستی...و دستت رو گذاشتی رو شونه هام... اما حیف که فقط تو مرا میبینی...و من فقط باید درحسرت تو...بسوزم و بسازم...
من در ميان زخم هایی ...که شبانه بر پیکرم نقش کردی ...ناله می کنم... وروزها را...در عطش تشنگی لبانت...در کنار دریا ویران شده ام... کجایی ...این بار می خواهم... واژه ها را در نگاهت بگریانم...
عشقم...لازم نيست بر عاشقانه ما خيالی ببافی...و یا در میان سکوت چشمانت حرفی بزنی... همين شرمی که در تبسم لبانت جاریست...و آن الماس های که روی گونه ات می چکد... خودم همین چیز را میخوانم...در میان نفسهایی که به سویم میدمی...
مي خواهم در کنار هر شقایقی...چشمهایت را ترسیم کنم... و در کنار هر ستاره ای... شعری بکارم از تبسم لبانت... آنگاه من بنشینم...و برای نبودنت اشک بریزم...شقایق...
انگار گرفتارم شده ام... گرفتار چشم‌هایی که شبیه ...چشمهای توست... نگاهی به چشمهایش می کنم...و نگاهی به آسمان...چه شباهتی...در چشمهایتان موج می زند... یادت هست... عاشقانه من از چشمانت شروع شد...با رفتنت بسوی یاسهای سپید...من ماندم و خاطراتت... اما...با این چشمانی ...که شبیه چشمان توست چه کنم... قبل از اینکه گرفتار عاشقانه اش شوم...تو بگو چه کنم...
چشم های زيبای تو ...در شعرهایم پیداست... کافیست دوباره ...لبانت را در میان نوشته هایم بگشایی... تا ببینی ...پيچ و تاب عاشقانه ام ...چه غوغایی میکند این بار... هنوز در غزل هایم...صدای مهربانت را می شنوم...
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
