بدون هیچ تردیدی...و بی نیاز از تمنای نگاهی...می توان امید داشت...
وقتی قفل بسته ی لبانی باز می شود...وقتی از روزنه نگاهی عشق می چکد...
وقتی می شود...به زندگی نگاه معنی داری کرد...
پس می توان...راز نهفته را در میان لاله ها رها کرد و رفت...
و بهشتی ساخت...در بلندای گیسوانی که همیشه ...
در پریشانی امواجش خود را رها کرده...تا طعم عشق را به مستی چشید...
خوش آمديد ميهمان
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
